|
Waarom een Ministerie van leven?
|
De verdeling van overheidsorganisaties dient niet de mens
De maatschappij waarin we leven heeft zich ingericht en gespecialiseerd op de verschillende onderdelen van de mens en zijn leefsysteem. Bij de overheid zien we dat terug in verschillende ministeries. Door de verdergaande specialisatie en bureaucratie raken de specialismen voor de verschillende onderdelen steeds verder vervreemd van hun oorspronkelijke opzet…. het dienen van de mens.
Het systeem haalt mensen (nog verder) uit hun kracht
Mensen die op een goed moment een beroep doen op de overheid als het gaat om elementen die hun leven betreffen, moeten zichzelf verplaatsen in de denkwereld en inrichting van de overheid. Ze moeten naar loket voor wonen, voor werk en inkomen, voor zorg, voor welzijn, voor onderwijs, voor voeding, voor vervoer….. het overheidssysteem deelt mensen op in stukjes. Voor het systeem hanteerbaar, maar voor mensen eigenlijk heel vreemd omdat voor hen eigenlijk alles met alles samenhangt.
Hoe ingewikkeld dat opgesplitste overheidssysteem is, merk je als je afwijkt van wat standaard is. Als je een handicap hebt of krijgt, als je op wat voor wijze ook buiten het gebaande pad raakt door ziekte van jezelf of een naaste. De specialistische onderdelen van de overheid, de verschillende wetten en regels blijken vaak niet op elkaar of op het leven van de betreffende persoon te zijn afgestemd. Het leven wordt hierdoor nog ingewikkelder. Mensen raken er nog verder door uit hun kracht.
Niet het systeem maar de mens als uitgangspunt
Wij willen een overheid die mensen helpt het beste uit zichzelf te halen om zo optimaal mogelijk te kunnen functioneren. Dat betekent dat de overheid niet haar eigen systeem, maar de mens als uitgangspunt neemt. Het betekent een maatschappij waar ruimte is om elkaars kwaliteiten te zien en te benutten. Waar een handicap ook gezien kan worden als kwaliteit. Waar mensen die niet standaard zijn niet opzij worden geschoven of worden gezien als last.
Wij willen een maatschappij waar diversiteit de standaard is.
De maatschappij waarin we leven heeft zich ingericht en gespecialiseerd op de verschillende onderdelen van de mens en zijn leefsysteem. Bij de overheid zien we dat terug in verschillende ministeries. Door de verdergaande specialisatie en bureaucratie raken de specialismen voor de verschillende onderdelen steeds verder vervreemd van hun oorspronkelijke opzet…. het dienen van de mens.
Het systeem haalt mensen (nog verder) uit hun kracht
Mensen die op een goed moment een beroep doen op de overheid als het gaat om elementen die hun leven betreffen, moeten zichzelf verplaatsen in de denkwereld en inrichting van de overheid. Ze moeten naar loket voor wonen, voor werk en inkomen, voor zorg, voor welzijn, voor onderwijs, voor voeding, voor vervoer….. het overheidssysteem deelt mensen op in stukjes. Voor het systeem hanteerbaar, maar voor mensen eigenlijk heel vreemd omdat voor hen eigenlijk alles met alles samenhangt.
Hoe ingewikkeld dat opgesplitste overheidssysteem is, merk je als je afwijkt van wat standaard is. Als je een handicap hebt of krijgt, als je op wat voor wijze ook buiten het gebaande pad raakt door ziekte van jezelf of een naaste. De specialistische onderdelen van de overheid, de verschillende wetten en regels blijken vaak niet op elkaar of op het leven van de betreffende persoon te zijn afgestemd. Het leven wordt hierdoor nog ingewikkelder. Mensen raken er nog verder door uit hun kracht.
Niet het systeem maar de mens als uitgangspunt
Wij willen een overheid die mensen helpt het beste uit zichzelf te halen om zo optimaal mogelijk te kunnen functioneren. Dat betekent dat de overheid niet haar eigen systeem, maar de mens als uitgangspunt neemt. Het betekent een maatschappij waar ruimte is om elkaars kwaliteiten te zien en te benutten. Waar een handicap ook gezien kan worden als kwaliteit. Waar mensen die niet standaard zijn niet opzij worden geschoven of worden gezien als last.
Wij willen een maatschappij waar diversiteit de standaard is.
