Stop met de focus op zorg!

Door: Frank Bluiminck, Directeur Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland

Terwijl de kabinetsformatie ook in vakantietijd werkt aan een nieuw regeerakkoord, stapelen de uitdagingen in de praktijk zich op. Onder het motto "samen naar school, samen naar werk" kan het nieuwe kabinet werken aan een Nederland waarin mensen met een beperking meedoen.

Minister van Leven, in plaats van minister van zorg
Natuurlijk is zorg een belangrijk beleidsterrein. Maar we willen juist nieuw beleid als het gaat om onderwijs, arbeid en wonen. Het beleid voor gehandicapten is versmald tot zorg en geconcentreerd bij het ministerie van VWS. Dat is een verkeerde ontwikkeling. Een brede aanpak is gewenst en hard nodig. We zien liever een minister van Leven, dan een staatssecretaris of minister van zorg.
​
Voor een toegankelijke samenleving
Veel mensen met een beperking ervaren de samenleving als ontoegankelijk. Soms letterlijk, omdat ze een gebouw niet inkomen. Vaak figuurlijk, omdat ze moeite ervaren om in het onderwijs, de arbeidsmarkt of de vrije tijd mee te doen. Dit is veelal niet “de schuld” van iemand. Het is niet zo dat mensen moedwillig gehandicapten uitsluiten. Het is onbekendheid, onvermogen en ongemak.

Waar het wél lukt
Op veel plekken lukt het wel, en dan lijkt het zo makkelijk. Een voorbeeld. Op de basisschool in Dinxperlo werken gehandicapten mee met de dagelijkse gang van zaken. De jassen uit- en aandoen, het openen van drinkbekers, of het opruimen van afval. Voor de leerkrachten is dit fijn gezien hun toch al hoge werkdruk. Voor de kinderen is het een heel vertrouwde kennismaking met mensen met een beperking. Voor de gehandicapten zelf is het een geweldige ervaring om van betekenis te zijn, om “dank je wel“ te horen.
De voorbeelden zijn legio. Mensen met een beperkingen die helpen in de ouderenzorg op momenten van eten en drinken, die - onder begeleiding - een wijkbibliotheek draaien, die mensen verwelkomen op het stadhuis. Als je wil, zie je overal mogelijkheden. Met positieve effecten voor iedereen.

Geen juridische strijd, maar gewoon doen
Er is een recht op inclusief onderwijs. Dat heeft dan al snel de toon van een juridische strijd. Maar dat hoeft niet. Het gaat er om dat kinderen met een beperking ook in een onderwijsomgeving kunnen leren, in plaats van in een zorgcentrum. Zij ontwikkelen zich beter als zij een leerkracht hebben, ook al is het tweemaal per week omdat vijf dagen te zwaar is. Het hoeft ook niet in dezelfde klas, maar wel in elkaars nabijheid. Ervaringen met scholen waar zowel kinderen met als kinderen zonder beperking les krijgen, zijn heel positief. De kinderen ontwikkelen zich iedere naar hun eigen vermogen. Zo raken ze aan elkaar gewend en verdwijnt het ongemak in de omgang met gehandicapte ander. 
Daarom zou het nieuwe kabinet de samenleving toegankelijker kunnen maken door hier fors op in te zetten. Daar hoort goede kwaliteit van zorg uiteraard bij, maar het gaat vooral om het mogelijk maken dat mensen met een beperking meedoen, als het gaat om onderwijs, werk, wonen en vrije tijd.

Stop de focus op zorg, en laten we ons richten op kwaliteit van leven. Daarom willen we geen minister van zorg maar een minister van Leven.
 

---