![]() Door Monique van Doorn, maatschappelijk ondernemer Als je blijft doen wat je deed, dan hou je wat je hebt. Een veranderende samenleving kan dat niet hebben, anders doen is daar noodzaak. Onderdeel van die samenleving is de zorg. Medewerkers kunnen een sleutelrol bij transitie vervullen, tenminste als zij worden toegerust voor die uitdaging. Van tekort naar overschot en omgekeerd In 1984 behaalde ik mijn speld na het afronden van de in-serviceopleiding A-verpleegkunde. Ik was een van de gelukkigen van de groep die een aanstelling kreeg, we voelden ons bevoorrecht. De groep collega’s die drie maanden later hun speld kwam ophalen verscheen demonstratief in het zwart, zij konden namelijk niet blijven en stonden na het behalen van hun diploma op straat. Cohorten van goede mensen zijn met dit zwalkende beleid opgeleid en zijn daar aan gewend geraakt. Dan weer was er een tekort aan menskracht en opeens was er weer een overschot. 21th century skills voor 'poetsters' Inmiddels jaren verder en als ondernemer in de zorg vertrouwd met grote transitievraagstukken, sprak ik tijdens de introductie van de beweging Andere handen in 2012 met een gezelschap opleiders en managers van een werkgeversclub over de droom van Andere handen community. Met behulp van sociale media zouden we slim en praktisch inhoud kunnen gaan geven aan anders doen in de zorg. De introductie van de learning community kon medewerkers versterken in de ontwikkeling van nieuwe 21th century skills waarmee ze zouden anticiperen steeds veranderende arbeidsmarktvragen. Mijn pleidooi om te gaan investeren in dit anders doen, juist op het niveau van de werkvloer van de zorg, kon rekenen op warme aandacht. De dooddoener tijdens een presentatie was de afsluitende vraag: waarom zouden we investeren in die poetsters? De community is wel van start gegaan in co-creatie met witte raven. Het werd gekoppeld aan praktische initiatieven van sociaal leren en arbeidsmarktontwikkeling. Zo maakte het onder andere onderdeel uit van een arbeidsmarktprogramma 4500/45+, een preventie programma voor 45-plus medewerkers. Dit programma staat genoemd als oplossing in de brief van de Staatssecretaris aan de Tweede Kamer als reactie op acties van de bonden in december 2015. Dit anders leren en pro-actief scholen zou worden ingezet voor de thuiszorgmedewerkers die tussen wal en schip van de transitie terecht waren gekomen. Van een uitwerking is het (nog) niet gekomen…..vooralsnog doet men op het terrein van arbeidsmarktbeleid in de zorg wat men altijd deed. Beeldvorming door jo-jo-beleid Ondertussen zijn wel tenminste 30.000 mooie mensen hun werk verloren. Veelal vrouwen van 40 plus, die jarenlang gezin en werk hebben gecombineerd en een schat aan praktische wijsheid hebben. Een volgende wervingscampagne is gestart: ‘De zorg heeft je weer nodig……’. We zien de effecten van dit jo-jo-beleid op allerlei media nu terug. Cartoons van slovende medewerkers, discussies over onderbetaalde hulpen en beeldvorming dat ict en zorgmedewerkers geen goede combi vormen. Deze beelden kunnen direct naar de prullenbak als we samen anders leren doen. Samen anders leren doen! Hoe? Daarvoor zijn vele mogelijkheden. Denk aan meer technologie toepassingen of meer ontwikkeling van zelforganisatie of aan andere organisatievormen. De essentie is echter sociale innovatie, werkelijk anders doen in de praktijk. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het afvlakken van de dominante aandacht voor zorg en ziekte terwijl tegelijkertijd meer aandacht voor het ontwikkelen van vitaliteit ontstaat. Mee (blijven) doen, ook als er gebreken zijn gaan we die met elkaar als uitdaging zien. De vergrijzende samenleving is dan geen bron van kommer en kwel, maar een kostbare verzameling van wijsheid, kennis en humor die helpt bij het verwerken van verlies wat er ook bij hoort. Zo gaan we het leven weer in al zijn facetten aan. Een enorme klus, want zorgvragers en zorgverleners zijn beiden gewend aan de huidige mores. Waarde creëren Interessant is dat zorgverleners hierbij van enorme waarde kunnen zijn. Zij kunnen ambassadeurs van sociale innovatie worden. Stimuleer innovatie, leer hen technologie te benutten en waardeer samenwerking met anderen. Samen anders doen, anders leren, anders samenleven. Een geweldige uitdaging. Wat zou het Ministerie van Leven daar in kunnen betekenen? Monique van Doorn Maatschappelijk ondernemer met Verder door anders doen Initiatiefnemer van learning community Andere handen Augustus 2017
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
AuteursAnnette Stekelenburg Cora Postema Archieven
April 2020
Categorieën |